bajer

1. pot. Brać, wziąć kogoś na bajer, pod bajer «przekonywać, przekonać kogoś o czymś, namawiać, namówić do czegoś prawiąc mu komplementy, obiecując coś; zwodzić, zwieść, bajerować, zbajerować»: – Skąd pan jesteś? – Zza Buga. – Całe szczęście! – ucieszył się dysponent karawanu. – Bo ja z Warszawy, a nie miałbym sumienia skrzywdzić warszawskiego rodaka. – Człowiecze, taż ty breszesz jak sobaka! – zdenerwował się Pawlak tym jawnym szowinizmem. – A bo my zza Buga to gorsze rodaki?! – Nie bierz mnie pan pod bajer. Myśmy więcej w okupację w dupę dostali. A. Mularczyk, Sami.

2. pot. Wstawiać, wciskać (komuś) bajer (bajery) «oszukiwać, bajerować kogoś»: – Facet, on malował. Miał skurczybyk talent. – Znaczy się, mieszkania? – Nie, człowieku! Malował obrazy, a ja je sprzedawałem. – Bajer wciskasz? – Żebym tak skonał! R. Praszyński, Jajojad.